නේවාසිකාගාරයට පිටත් ව යාම ඩැරල් රිවර්ස් කන්නාඩිය ඉදිරියේ සිටගෙන තම හැඩ – රුව බලා ගත්තාය. දැන් දුම්රිය පොළ කරා යාමට වේලාව හරි ය. එහෙත්, අලුත් පාසැල් නිල ඇඳුමෙන් තමා කෙසේ දිස් වන්නේ දැයි අන්තිම වරට බලා ගැන්මට විනාඩියක් ඇයට ඉතිරි ව තිබුණි. ” චා, හරි ලස්සණයි!” යයි ඈ කන්නාඩිය ළඟින් හැරී තමාට ම කියා ගත්තාය. ” බ්‍රවුන් පාට කෝට් එක: බ්‍රවුන් පාට තොප්පිය; ඔරෙන්ජ් පාට රිබන් එක සුදු පාට අත් දිග කමිසෙ ඔරේන්ජ් පාට පටිය ! නියමයි! මං හරි ආසයි!” ඇයගේ මව ඩැරල්ගේ කාමරයට එබිකම් කර සිනාසුණාය. ” ආ. හැඩ බලනව ද?” යි ඈ ඇසුවාය. ” මාත් ඔය යුනි ෆෝම් එකට හරි ආසයි. මැලෝරි ටවර්ස් ඉස්කෝලේ යුනිෆෝම් එක හොඳයි කියලා මට කියන්න පුළුවන්. යං, ඩැරල් කෝච්චිය වරදින්න හොඳ නෑ මේ පළමු වාරෙ ම ! පළමු දවසෙ ම !” ඩැරල් කලබල වූවාය. මේ, ඇය අලුත් පාසැලක නේවාසිකාගාරයේ නතර වීමට යන පළමු ගමන වේ. මැලොරි ටවර්ස් බාලිකා පාසැලට වයස අවුරුදු දොළහෙන් පහළ ශිෂ්‍යාවන් බාර ගනු ලබන්නේ නැත. ඩැරල්ගේ වයස දැන් අවුරුදු දොළහ ය. ඇය එම පාසැලේ බාලම ළමුන්ගෙන් කෙනෙකු විය හැකි වේ. වාර ගණනාවක් ඉදිරියට උනන්දුවෙන් ඉගෙන ගනිමින්, සෙල්ලම් කරමින්, මිතුරියන් ඇති කර ගනිමින් විනෝදයෙන් කාලය ගෙවීමට ඈ දැන් උද්‍යෝගිමත්ව සිහින දකිමින් සිටින්නීය. ” ඉස්කෝලෙ කොහොම තියෙයි ද මන්දා! ” ඈ සිතන්නට වූවාය. ” පාසැල් පිළිබඳ කතාන්දර පොත් ගොඩාක් මම කියවලා තියෙනවා. මං හිතන්නේ නෑ මැලෝරි ටවර්ස් පාසැල ඒ වගේ වෙයි කියලා. එක ඉස්කෝලයක් අනිකට වැඩිය වෙනස් නේ ! මං හිතනවා මං එක්ක හුගාක් දෙනා යාළු වෙයි කියලා.’ ඩැරල්ට එක අතකින් තම හුරු – පුරුදු මිතුරියන් දමා මේ ගමන යාම දුකකි.