දැවැන්ත මෘගය, තමා අවට ඇති ගන සෙවණැලි සේ ම නිහඬව නිශ්ශබ්ද ව, දැඩි අන්ධකාරයට අසා ගත් කස-පලාවන් දෙ නෙත බමවමින්, පිටු පසින් උස් පහත් වෙමින් ඇදී ගිය ප්‍රබල වලිගයෙන් හා නවා ගත් හිසෙන් යුතු ව, දඩයමේ ත්‍රාසයෙන් සෑම මාංස පේශියක් ම ස්පන්දනය කරවමින්, මධ්‍යම රාත්‍රී වන ගහනය මැදින් ගමන් කෙළේය. වනයෙහි ඉඳ හිට දක්නට ලැබුණු එළි මහන් බිම් පෙදෙස් සඳ පහනෙන් ලප ගැන්වී ආලෝක වී තිබිණ. එ බඳු තැන් මග හැරීමට මේ මහ බළලා සෑම විට ම පරිස්සම් වුයේ ‍ය. දහසක් රිකිලි වලින් ද කැඩුණු බිඳුණු අතු ඉතිවලින් හා කොළ පරණ ලාදියෙන් ද පලසකින් මෙන් වැපී ගිය පලාවන් දළ ඇතිරිල්ලක් මත ඌ ගමන් කළ ද, මොට වූ මිනිස් දෙසවනකින් ඇසිය හැකි හඬක් නම් උගෙන් පිට නොවූයේ ය. ලුහුබඳිනු ලැබූ සත්ත්වයා ද සිංහයා මෙන්ම නිහඬව, ඒ මාංස පක්ෂක මෘගයාට පියවර සියයකට ඉදිරියෙන් ගමන් කළ ද, ඔහු සඳ පහනෙන් ආලෝක වූ එළි මහන් බිම් පෙදෙස් මඟ හරිනු වෙනුවට, ඒවා මධ්‍යයෙන් ම ගමන් කෙළේය. ඔහු ගේ ඉව අනුව නම්, ඔහු මෙ සේ ගමන් කෙළේ. කරදර හිරිහැර මඟ හැරවීමේ අදහසින් යැ යි අනුමාන කළ හැකි වීය.