රුකුල් අස්සෙ මොකට රූටනවා ද? සඳුදා මා අම්පාරේ බණ්ඩාරදුව විදුහලෙහි සේවයට යා යුතු විය. බණ්ඩාරදූව වන සතුන් ගේ පාරාදීසයක් බඳු මහ වන මැද පිහිටි අතිශයින් ම දුෂ්කර වූ ගම්මානයක් බැවින් කල් තබා එහි යා යුතු බව මම දැන සිටියෙමි. ඉරිදා උදේ හිතවතුන් දෙදෙනෙකු ද කැටුව ගල්ල්ඔය ව්‍යාපාරයේ අංක 28 ජනපදය (දැන් වැරැු කැටහොඬ) ඔස්සේ ගමන් ඇරඹිමි. උදේ පාන්දර මාර්ගයේ අලි, කොටි, වලස්. කුළු මී වැනි මෘගයින් ගැවසෙන නිසා මද්දහනය වන තෙක් ගමන පමා කළ යුතු බව කීප දෙනෙක් ම කීහ. බණ්ඩාර දූවට යාමට ඇත්තේ මහ කැළය මැදින් වැටී ඇති කරත්ත පාරකි. මේ මාර්ගයේ කිසිම වාහනයක් නො යන්නේ යැයි මම සිතුවෙමි. ඉඳහිට බණ්ඩාරදුව දෙසට යන ආණ්ඩුවේ ජිප් රථයක් හැරෙන්නට එහි ගමන් ගන්නා වාහයක් නැති බව මට පසුව දැන ගන්නට ලැබිණි. අපි රෝදපාර දිගේ වනය තුළට රිංගුවෙමු. තොරතාංචියක් නැතිව නැඟෙන කුරුලු ගීතයෙන් නිහැඬියාව මැකී යයි. මිනිස් කට හඬක් අසන්නට නැති බැවින් කුරුලු ගීතය වුව ද සිත සලිත කරවීමේ බලයක් ලබා ඇත. ගස් දෙකක් එකට ඇතිල්ලී නැඟෙන ………………. නාදය ගස් අතරින් රිංගා ඈතටම දිව යයි. අත්තෙන් අත්තට පනින රිළා වඳුරු සේනාව අප දෙස බලා සිටින්නේ අප බියගන්වන විලාසයකිනි. කන් බිහිරි කරවන රැහැයි නාදය වන ගැබේ පාළුවට තර්ජනයක් වුව ද සිත තුළ රජයන පාළුව බිය මුසු හැඟුම් ජනනය කරවයි.