සුදුපැහැ හිම වසාගත් කඳුවැටි පසුබිම් කරගත් කඳුකරයක තුරු වදුලෙන් සැදුම් ලත් බිමක පුංචි අඩිපාරක් ඔස්සේ මම ඇවිදිමින් සිටියෙමි. එය කිසිදා නොගිය මගක් වුවද මා හොඳින් දන්නා මගතොටක් විය. මම අරමුණක් ඇතිව යමක් සොයමින් සිටියෙමි. මා තුළ සතුට සොම්නස හා බලාපොරොත්තු විය. ඒ මා දුටු සිහිනයකි. එකවරක් නොව කීපවරක් දුටු සිහිනයකි. මීට වසර ගණනාවකට පෙර සිට වරින් වර දුටු සිහිනයකි. බොහෝ රාත්‍රි වල මා අවදි වූයේ මේ සිහිනයත් සමඟයි. ඒ හැම රැයකම හිමාලය වෙත යායුතුය. යන්නෙමි, යන සිතුවිල්ල මා තුළ විය. එවන් සිතුවිල්ලක් මා තුළ තිබුණ ද ඒ ගමන වෙනුවෙන් කිසිදු සුදානමක් හෝ ප්‍රායෝගිකව කළ යුතු වූ කිසිවක් මා විසින් කර තිබුණේ නැත. එහෙත් මා හිමාලය ගැන කියවමින් ද ඒ පිළිබඳ හැකිතාක් තොරතුරු සොයමින්