මම සෑමදා ම අලුත් දේශයන් දැක බලා ගැනීමේ ආශාවෙන් සිටියෙමි. එබැවින් සීත සෘතුව ලංකාවේ ගත කරන ලෙස මගේ පුතණුවන්ගෙන් ලද ආරාධනාව පිළිගැනීම මට සතුටක් විය. සීතල තෙත් බර ඉංග්‍රීසි වින්ටරයෙන් ගැලවී පලායන්නට හැකිවීම ගැන සතුටු වෙමින් මම මගේ බඩුමුට්ටු බිබි ලයිනර් සමාගමට අයත් චෙෂ්යර් නෞකාවට පැටවීමි. අහස අඳුරු වළාවෙන් පිරුණු නොවැම්බර් මස එක් උදෑසනක, මම මර්සි වරායෙන් මගේ මුහුදු ගමන ආරම්භ කළෙමි. අපි ඉතා ඉක්මනින් හිරු එළියට ප්‍රවිෂ්ට වූයෙමු. ඉතා ප්‍රසන්න වූ නාවික කණ්ඩායමක් සමඟ කළ ත්‍රාසජනක වුත් ආනන්දජනක වුත් මුහුදු ගමනකින් පසු දෙසැම්බර් මස මුල් භාගයේ දී අපි කොළඹට සේන්දු වූයෙමු. මා පිළිගැනීම සඳහා මාගේ පුතණුවෝ එහි වූහ. නුවරට කෙටි දුරකින්, ටෙනිස් පිටියක් සහිත රමණීය බංගලාව පිහිටා තිබෙන බව ද රෝස මල් වත්තක් හා ප්‍රියජනක අසල්වැසියන් සිටින බව ද ඔහු මට ලියා එවා තිබුණි. මෙම සියලු පහසුකම් තිබිය දී ම මගේ කනස්සල්ලට හේතු වූයේ ඔහුගේ ආයතනය විසින් අලුතින් මිල දී ගනු ලැබූ වෙනත් වත්තකට ඔහු මාරු කිරිම සම්බන්ධ වය. එම වත්ත පිහිටියේ බොහෝ දුරකිනි. අහල පහල අසල්වැසියෝ නොසිටියහ. ආහාර පාන ගෙන්වා ගැනීමට සේවයකුට සැතපුම් දහසක් පමණ දුරක් ගමන් කළ යුතු විය. ඒ හැම දෙයකටම වඩා අසීරු දෙය නම් තනිකඩයෙකු ලෙස බංගලාවේ විසීමට සිදුවීම යි.